Hiroshima dag 1
2 augustus 2017 - Hiroshima, Japan
Busreis naar Hiroshima
Het was vandaag vroeg opstaan. Om 8:10 vertrokken we te voet naar het metrostation. Met al onze koffers en rugzakken moesten we de stampvolle metro in. Het was immers spitsuur op een gewone werkdag in een stad met anderhalf miljoen inwoners. Toch heeft dat wel wat. Wat stelt de Nederlandse spits nu nog voor? Op de halte Hakata stapten we over op de "highway" bus waarin voor ons een plekje was gereserveerd. Een rit van 4,5 uur, inclusief 2 stops bracht ons naar Hiroshima. Onderweg genoten van het prachtige landschap en de steden die we passeerden.
Na een ritje met de tram rond 14:00 uur gearriveerd in het hotel, een traditioneel Japans gasthuis. Het is klein, maar van alle gemakken voorzien: een tv-tje, badkamertje mét bad, wifi, waterkoker en koelkastje. Om 15:00 uur wordt er verzameld voor het uitje naar het Hiroshima Peace Memorial Park en het museum.
Hiroshima lijkt wat minder druk te zijn dan Fukuoka. Ook zagen we meer Westerlingen, wat niet zo gek is natuurlijk. Het hotel ligt dicht in de buurt van het park, dus we mochten lopen. Het park kent een aantal monumenten ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de A-bom, zoals het hier wordt genoemd. Eén monument is bijvoorbeeld voor alle omgekomen kinderen en bestaat uit slingers van gevouwen kraanvogels. Het verhaal hierachter gaat over een meisje dat ongeveer 10 jaar na de bom alsnog overleed aan leukemie. Ze vouwde in het ziekenhuis duizenden kraanvogels van papiertjes die ze in het ziekenhuis vond, in de hoop dat het haar hielp kracht te vinden. In de buurt van het museum brand een vlam, die Japan pas dooft als alle kernwapens de wereld uit zijn. En dan is er de "dome", een gebouw dat als enige nog half overeind stond in een verwoeste omgeving. Dat gebouw is als monument zo gelaten. Het museum zelf was even indrukwekkend, vooral de ooggetuigenverslagen.
Na dit bezoek konden we wat rondsnuffelen in de nabijgelegen winkels. We hebben met de groep s'avonds de lokale specialiteit gegeten: okonomiyaki. Het is een soort groentenpannenkoek met noodles dat voor je neus wordt klaargemaakt op een enorme hete plaat door de chefs. Hierna een bezoekje aan het theater, waar twee Kagura voorstellingen werden gegeven. Het is toneel in prachtige kostuums, waar veel in wordt gedanst op ritmische trommelmuziek. Isabelle had ontdekt dat dit speelde en veel reisgenoten gingen mee. Hoewel het een interessante ervaring was, was ik toch haast in slaap gevallen door het getrommel. Snel na de voorstelling naar het hotel terug en mijn futon uitgeklapt.
(Robin)
Het was vandaag vroeg opstaan. Om 8:10 vertrokken we te voet naar het metrostation. Met al onze koffers en rugzakken moesten we de stampvolle metro in. Het was immers spitsuur op een gewone werkdag in een stad met anderhalf miljoen inwoners. Toch heeft dat wel wat. Wat stelt de Nederlandse spits nu nog voor? Op de halte Hakata stapten we over op de "highway" bus waarin voor ons een plekje was gereserveerd. Een rit van 4,5 uur, inclusief 2 stops bracht ons naar Hiroshima. Onderweg genoten van het prachtige landschap en de steden die we passeerden.
Na een ritje met de tram rond 14:00 uur gearriveerd in het hotel, een traditioneel Japans gasthuis. Het is klein, maar van alle gemakken voorzien: een tv-tje, badkamertje mét bad, wifi, waterkoker en koelkastje. Om 15:00 uur wordt er verzameld voor het uitje naar het Hiroshima Peace Memorial Park en het museum.
Hiroshima lijkt wat minder druk te zijn dan Fukuoka. Ook zagen we meer Westerlingen, wat niet zo gek is natuurlijk. Het hotel ligt dicht in de buurt van het park, dus we mochten lopen. Het park kent een aantal monumenten ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de A-bom, zoals het hier wordt genoemd. Eén monument is bijvoorbeeld voor alle omgekomen kinderen en bestaat uit slingers van gevouwen kraanvogels. Het verhaal hierachter gaat over een meisje dat ongeveer 10 jaar na de bom alsnog overleed aan leukemie. Ze vouwde in het ziekenhuis duizenden kraanvogels van papiertjes die ze in het ziekenhuis vond, in de hoop dat het haar hielp kracht te vinden. In de buurt van het museum brand een vlam, die Japan pas dooft als alle kernwapens de wereld uit zijn. En dan is er de "dome", een gebouw dat als enige nog half overeind stond in een verwoeste omgeving. Dat gebouw is als monument zo gelaten. Het museum zelf was even indrukwekkend, vooral de ooggetuigenverslagen.
Na dit bezoek konden we wat rondsnuffelen in de nabijgelegen winkels. We hebben met de groep s'avonds de lokale specialiteit gegeten: okonomiyaki. Het is een soort groentenpannenkoek met noodles dat voor je neus wordt klaargemaakt op een enorme hete plaat door de chefs. Hierna een bezoekje aan het theater, waar twee Kagura voorstellingen werden gegeven. Het is toneel in prachtige kostuums, waar veel in wordt gedanst op ritmische trommelmuziek. Isabelle had ontdekt dat dit speelde en veel reisgenoten gingen mee. Hoewel het een interessante ervaring was, was ik toch haast in slaap gevallen door het getrommel. Snel na de voorstelling naar het hotel terug en mijn futon uitgeklapt.
(Robin)
Jullie hebben weer veel gezien en gedaan!
groetjes van Diane