Nagano

In de ochtend onze bagage afgegeven op de 10e etage van het hotel. Deze zouden naar Tokyo worden gestuurd per express post. Met onze andere tassen zaten we anderhalf uur in de trein naar Nagano. Een groot bord op het station herinnert ons aan de Olympische winterspelen van 1998. We overnachten in een gezellige shukubo, een herberg dat bij een tempel hoort. Klassiek, met vele grote ruimtes, aparte slaapvertrekken voor mannen en vrouwen, gedeelde badkamer en wc's. Je sliep op een matje, zoals in de ryokan in Hiroshima en badderen ging zoals in de onsen, met meerdere tegelijk. Daarbij kregen mannen en vrouwen apart van elkaar 2 uur de beschikking over de ruimte. Verder kon je doen wat je wilde tot 20:30u. Daarna kon je niet meer naar binnen.

In de naastgelegen tempel was het erg druk. In de tempel was een doorgang onder de Boeddha waar je absolute donker kon ervaren. Dit symboliseerde de dood. Aan het einde was er weer licht, de hemel. Je herboren zelf kon je vervolgens zien in de spiegel. De rij mensen langs het beeld en de gang was lang genoeg om je ruim 30 minuten de tijd te geven de pracht van de tempel in je op te nemen. Ook was er in de avond een groepsdans en waren er weer vele mensen in yukata's te bewonderen.

In de herberg was het erg gezellig. We hadden een gezamenlijke avondmaaltijd. En omdat je als groep in de slaapruimte bij elkaar kon zitten, werd er gekaart, gelachen en gedronken. We hebben zelfs onze reisbegeleider een heuse Nederlandse dans geleerd: de polonaise :'D.

(Robin)